ГА «Беларуская асацыяцыя журналістаў»

Мінулым летам прэс-служба ГА “Беларуская асацыяцыя журналістаў” правяла цэлую кампанію за доступ журналістаў да інфармацыі. Але многія праблем так і засталі нявырашанымі. У прыватнасці, многія калегі працягваюць скардзіцца на тое, што прэс-службы дзяржорганаў часта адкрыта падзяляюць журналістаў  на прадстаўнікоў дзяржаўных і недзяржаўных СМІ, робячы працу журналістаў апошніх проста невыноснай.

Так нядаўні пост парламенцкага карэспандэнта БелаПАН Таццяны Каравянковай выклікаў шырокі рэзананс у журналісцкай супольнасці. Таццяна распавяла калегам адзін з абуральных выпадкаў, якія, здаецца, становяцца ўжо нормай працы прэс-службы Палаты прадстаўнікоў.

– Падысці да намесніка старшыні палаты прадстаўнікоў Гумінскага – гэта проста цэлы квэст, бо ўся сутнасць і сэнс працы прэс-службы складаецца ў тым, каб не даць журналісту гэтага зрабіць, – піша на сваё старонцы ў facebook Таццяна.

А вось намесніцу галоўнага рэдактара “Народнай Волі” Марыну Коктыш ўжо каторы год наогул не пускаюць у Палату прадстаўнікоў. У 2009-м годзе журналістка нават звярталася з гэтай нагоды ў суд, але безвынікова.

Суд Маскоўскага раёна Мінска адмовіў рэдакцыі газеты «Народная Воля» і намесніцы галоўнага рэдактара Марыне Коктыш у праве прыцягнуць да адказнасці Палату прадстаўнікоў і Службу бяспекі прэзідэнта.

– Мы зразумелі, што ў гэтай сістэме ужо няма ніякага сэнсу дамагацца такой акрэдытацыі. Калі яны вырашылі не дапусціць “Народную Волю” у парламент, яны гэта будуць рабіць да апошняга, – кажа Марына Коктыш.

Некалькі год падобным чынам акрэдытацыі ў Палаце прадстаўнікоў дабіваліся і журналісты “Еўрарадыё”.

– Хоць і з акрэдытацыяй працаваць тут бывае не проста, – дадае журналіст Зміцер Лукашук.

Яшчэ адзін непрыемны выпадак адбыўся зусім нядаўна ў незалежных журналістаў з прэс-службай прэм’ер-міністра Беларусі. Карэспандэнта БелаПАН Аляксандра Ярашэвіча фактычна выцягнулі за руку з кола калегаў, што гутарылі з Міхаілам Мясніковічам на адкрыцці станцыі метро “Малінаўка”.

– Як і патрэбна, я акрэдытаваўся на мерапрыемства, на якім прысутнічаў Міхаіл Мясніковіч. Напачатку высокі чыноўнік сказаў кароткае ўступнае слова, пасля чаго ўсе сталі сядаць у цягнік. Разам з Мясніковічам, у адрозненні ад дзяржаўных тэлеканалаў, мне праехаць не дазволілі.

Але пасля прыбыцця на станцыю падчас брыфінгу я вырашыў задаць прэм'ер-міністру пытанне адносна інвестыцый у эканоміку, звязаных з правядзеннем Чэмпіянату свету па хакеі. І пакуль Мясніковіч адказваў на маё пытанне, яго прэс-сакратар Вольга Доўгая фізічна выцягнула мяне за руку з атачэння калегаў. Атрымалася, што Мясніковіч мне нешта распавядае, а я проста знікаю перад ім.

Пасля таго Вольга Доўгая пацікавілася маім прозвішчам і выданнем, на якое я працую. І сказала таямнічае: “Ну вось і пазнаёміліся!” І гэта ўсё адбывалася на афіцыйным мерапрыемстве, на якое я быў акрэдытаваны як і іншыя журналісты.

Адзінае, што потым згладзіла маю крыўду, тое, што Мясніковіч напрыканцы мерапрыемства сам падышоў да мяне і пачаў размову, – распавёў Аляксандр Ярашэвіч.

Сама Вольга Доўгая ў гутарцы з прэс-службай ГА “Беларуская асацыяцыя журналістаў” безумоўна абвергла інфармацыю пра падзел журналістаў на прадстаўнікоў дзяржаўных і недзяржаўных СМІ. Але пэўны непрыемны асадак ад гісторыі ўсё ж застаўся.

Ці зменіцца сітуацыя з доступам да інфармацыі з прызначэннем новага міністра, пакажа час. Але ўжо зараз многія эксперты выказваюць на гэты конт сур’ёзныя сумневы.